بی رحمانه ترین قوانین زمان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی: TOP-5

2024 نویسنده: Bailey Albertson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 12:58

بی رحمانه ترین قوانین زمان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی

در روسیه و سایر کشورهای جهان قوانین عجیب بسیاری وجود دارد که به نظر مضحک می آیند. در دوران اتحاد جماهیر شوروی ، مقامات بسیار پیچیده بودند. بی رحمانه ترین قوانین اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی با بی رحمی خود تعجب آور است. میلیون ها نفر در نتیجه اقدامات خود آسیب دیده اند.

قانون منع تجارت

یکی از اولین قوانین بی رحمانه قبلاً در نوامبر 1918 تصویب شد. این مصوبه تجارت و روابط کالا و پول را ممنوع کرد. هدف این بود که توزیع کلیه کالاها در اختیار مقامات باشد. روابط بازار جایگزین مبادله طبیعی شد. بنابراین ، دهقانانی که غله می کارند مجبور شدند با نان به شهر بیایند تا در عوض کالاهای خانگی لازم را دریافت کنند.

پیشینه ایدئولوژیک این است که بلشویک ها ، در برابر نابودی و فقر ، چیزی برای تغذیه ارتش عظیم (تقریباً 5 و نیم میلیون سرباز) ندارند ، بنابراین حزب منابع غلات را در انحصار خود درآورد.

افرادی که تجارت غیرقانونی انجام می دادند دائماً گرفتار می شدند. آنها زندانی شدند ، به طور دوره ای مقامات اعدامهای ظاهری را انجام می دادند. این مصوبه منجر به قحطی وحشتناکی شد که میلیون ها نفر جان خود را از دست داد. بلشویک ها باید برای کمک به کشورهای دیگر مراجعه کنند. این قانون در سال 1921 لغو شد.

قانون سه سنبلچه

در آگوست 1932 تصویب شد. هرگونه سرقت از اموال مزرعه جمعی ، حتی غذا ، به شدت مجازات می شد. این قانون با بیشتر شدن موارد سرقت از مزارع ایالتی تصویب شد و کشور تهدید به قحطی شد.

مجازات اعدام مجازات اعدام است. اگر سرقت مجبور شود (چیزی برای تغذیه کودکان وجود ندارد) ، متخلف تهدید به 10 سال زندان شد. این قانون میزان کالاهای سرقتی را تعیین نکرده است ، که مجازات برای آن به دنبال داشت. بنابراین ، حتی سه سنبله که از یک مزرعه مزرعه جمعی برداشت شد ، شواهدی برای یک جنایت جدی تلقی شد.

در سال 1936 ، تصمیمات دادگاه تجدید نظر شد ، زندانیان آزاد شدند ، زیرا زندانها در 3 سال شلوغ بودند.

مجازات فرزندان خردسال

این قانون در آوریل 1935 تصویب شد. سن مسئولیت جرایم به 12 سال کاهش یافت (به جای 14). نوجوانان محکوم به زندان شدند. اما آنها فقط از سن 18 سالگی قابل اعدام بودند.

این قانون تصویب شد زیرا پس از جمع آوری جمعی و سلب مالکیت کولاک ، سطح بی خانمانی و جرم کودکان افزایش یافت. نوجوانان با متحد شدن در باند ها ، مرتکب سرقت و قتل شدند. علی رغم انتقادات کشورهای خارجی ، حتی کشورهای دوستانه ، این قانون تا سال 1959 ادامه یافت.

درباره مهاجرت به خارج از کشور

در ژوئن 1935 تصویب شد. اگر یک شهروند اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی به یک کشور خارجی فرار کند ، این امر به عنوان خیانت به میهن تلقی می شود. متخلفان گرفتار اعدام شدند.

این قانون عمدتا شامل کارمندان ارتش و کارمندان دولت می شود ، زیرا آنها اغلب در خارج از کشور فرار می کنند. مردم عادی نمی توانستند به کشور دیگری فرار کنند ، مگر کسانی که در منطقه مرزی زندگی می کردند. این پروژه به تصویب رسید زیرا در اواخر دهه 1920 ، تعداد فرارهای خارج از کشور بیشتر شد.

نزدیکان مجرم که به جرایم برنامه ریزی شده به نهادهای انتظامی اطلاع نداده اند ، از 5 تا 10 سال حبس با مصادره کامل دارایی دریافت کردند. اگر خویشاوندان مشکوک به تخلف در آینده نباشند ، آنها را به تهدید به یک تبعید پنج ساله به سیبری تهدید کرد.

این قانون پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی شوروی لغو شد. اما در هنگام ذوب خروشچف ، مقامات مجازات را اصلاح کردند. فراریان دیگر اعدام نشدند و بستگان آنها مجازات نشدند.

دیر رسیدن به قانون کار

در ژوئن 1940 ، اگر یک شهروند 20 دقیقه برای کار تأخیر داشت ، این به معنای غیبت بود. دلایل خوبی در نظر گرفته شد: بیماری ، آتش سوزی یا دیگر فورس ماژور. همچنین ترک و انتقال به مکان دیگری بدون اجازه رئیس ممنوع بود. هدف این قانون کاهش اخراج گسترده کارگران بود.

این کارمند با کار اصلاحی اضافی مجازات شد و یک چهارم حقوق وی نیز از وی گرفته شد. هر دو اقدام به مدت شش ماه در دست اجرا بود. اگر در حین اجرای حکم ، کارمند دوباره از قلم افتاد یا دیر رسید ، تهدید به زندان شد.

طی شانزده سال ، حدود 3 میلیون نفر مجازات شده اند. این قانون در آوریل 1956 لغو شد.

در دولت سوسیالیست ، قوانین ظالمانه دیگری نیز وجود داشت (در مورد حق اتانازی ، در مورد محرومان ، در تولید محصولات بی کیفیت). همه آنها به تدریج لغو شدند.